Sprawy o naruszenie dóbr osobistych – adwokat Kraków

Potrzebujesz wsparcia adwokata w sprawie związanej z naruszeniem dóbr osobistych?

Aby móc mówić o naruszeniu dóbr osobistych należy spojrzeć przede wszystkim do artykuły 23. Kodeksu cywilnego. Artykuł ten zawiera jedynie przykładowe wyliczenia tego rodzaju dóbr objętych specjalną ochroną. Należą do nich zdrowie, wolność, cześć, swoboda sumienia, nazwisko lub pseudonim, wizerunek, tajemnica korespondencji, nietykalność mieszkania, twórczość naukowa, artystyczna, wynalazcza i racjonalizatorska. Wszystkie wymienione znajdują się pod ochroną prawa cywilnego bez względu na to, co o ich ochronie mówią inne przepisy obowiązującego prawa.

Czym są dobra osobiste podlegające ochronie?

Zgodnie z art. 23 k.c. dobra osobiste pozostają pod ochroną prawa cywilnego niezależnie od ochrony przewidzianej w innych przepisach. Katalog dóbr osobistych w polskim systemie prawnym pozostaje katalogiem otwartym, a w art. 23 k.c. przykładowo wskazano następujące dobra osobiste podlegające ochronie: zdrowie, wolność, cześć, swobodę sumienia, nazwisko lub pseudonim, wizerunek, tajemnicę korespondencji, nietykalność mieszkania, twórczość naukową, artystyczną, wynalazczą oraz racjonalizatorską.

Na czym polega naruszenie dóbr osobistych?

Zgodnie z art. 24 § 1 k.c., aby można było mówić o naruszeniu dobra osobistego danego podmiotu muszą łącznie wystąpić następujące przesłanki:

– istnieje dobro osobiste, którego ochrony domaga się powód,

– nastąpiło zagrożenie albo naruszenie tego dobra,

– zagrożenie albo naruszenie dobra było bezprawne.

W sprawie o ochronę dóbr osobistych na powodzie spoczywa ciężar wykazania, że doszło do naruszenia i jakich jego dóbr osobistych. Oceny naruszenia dóbr osobistych osoby fizycznej nie można oceniać z punktu widzenia subiektywnej miary wrażliwości. Naruszenie dóbr osobistych musi być obiektywne, samo zaś subiektywne przekonanie powoda nie ma znaczenia. Przy ocenie czy doszło do naruszenia czci lub godności osobistej miarodajny jest osąd obiektywny tj. przeciętego przedstawiciela społeczeństwa, funkcjonującego w danym środowisku, rozsądnie i uczciwie oceniającego kwestionowane przez powoda zachowania.

Zadośćuczynienie za naruszenie dóbr osobistych – jak dochodzić roszczeń?

Zgodnie z art. 448 k.c. w razie naruszenia dobra osobistego sąd może przyznać temu, czyje dobro osobiste zostało naruszone, odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę lub na jego żądanie zasądzić odpowiednią sumę pieniężną na wskazany przez niego cel społeczny, niezależnie od innych środków potrzebnych do usunięcia skutków naruszenia. Sąd jest zatem uprawniony do zasądzenia zadośćuczynienia nie tylko na rzecz pokrzywdzonego naruszeniem dobra osobistego, ale także na wskazany przez niego cel społeczny, a wysokość kwoty zasądzanej na wskazany cel społeczny na podstawie powołanego przepisu ustalana jest w oparciu o takie same kryteria, jak wysokość zadośćuczynienia.

Przesłankami zasądzenia zadośćuczynienia w związku z naruszeniem dobra osobistego są bezprawność i wina osoby odpowiedzialnej za naruszenie. Podstawową funkcją zadośćuczynienia pieniężnego za naruszenie dóbr osobistych jest funkcja kompensacyjna. Zadośćuczynienie ma wynagrodzić doznaną krzywdę, przy czym powinno uwzględniać wszystkie jej aspekty. Nie może przenosić znaczenia tylko symbolicznego, ale nie będąc odszkodowaniem, ma mieć odczuwalną wartość majątkową. Przy ocenie, jaka suma jest odpowiednia tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę spowodowaną naruszeniem dóbr osobistych, należy mieć na uwadze rodzaj dobra, które zostało naruszone oraz charakter, stopień nasilenia i czas trwania doznawania przez osobę, której dobro zostało naruszone, ujemnych przeżyć psychicznych spowodowanych naruszeniem (krzywda). Dla oceny tej nie jest też bez znaczenia stopień winy osoby naruszającej dobra osobiste, cel, który zamierzała ona osiągnąć podejmując działanie naruszające dobra i korzyść majątkowa, jaką w związku z tym działaniem, uzyskała lub spodziewała się uzyskać

Pozew o naruszenie dóbr osobistych – jak się przygotować?

Przede wszystkim kluczowe jest podjęcie decyzji, czy wybieramy drogę sądową do dochodzenia naruszonych dóbr czy też wcześniej preferujemy polubowne rozwiązania. Sam pozew musi spełniać ogólne wymagania pisma procesowego w postępowaniu cywilnym, a jego podstawą materialną stanowią co do zasady przepisy art. 23 i 24 KC.

Zasadność powództwa służącego dochodzeniu ochrony dóbr osobistych uzależniona jest od spełnienia przesłanek statuowanych przepisem art. 24 par. 1 k.c., przy czym w pierwszej kolejności wymagane jest ustalenie okoliczności naruszenia konkretnego dobra osobistego w rozumieniu art. 23 k.c. oraz sprawstwa pozwanego. Dopiero w razie pozytywnego przesądzenia tych kwestii sąd orzekający poddaje rozwadze, czy zachowanie pozwanego nosiło cechy bezprawności, a także czy doprowadziło do szkody, pozostając z nią w adekwatnym związku przyczynowym. Ciężar wykazania, że dobro osobiste zostało naruszone bądź zagrożone spoczywa wówczas na osobie, która poszukuje ochrony prawnej.

Co powinien zawierać pozew o naruszenie dóbr osobistych?

W pierwszej kolejności należy rozpocząć od wezwania przedsądowego. Zgodnie z treścią art. 187 § 1 pkt 3 k.p.c.: pozew powinien zawierać informację, czy strony podjęły próbę mediacji lub innego pozasądowego sposobu rozwiązania sporu, a w przypadku gdy takich prób nie podjęto wyjaśnienie przyczyn ich niepodjęcia.

Niepodjęcie pozasądowej próby rozwiązania sporu, nie będzie skutkować odrzuceniem pozwu. Takie zaniechanie może jednak skutkować nie zasądzeniem na rzecz wygrywającego sprawę powoda zwrotu kosztów sądowych (i kosztów zastępstwa procesowego).

POZEW POWINIEN ZAWIERAĆ także:

· dokładnie określone żądanie tj. czego domagamy się od pozwanego. W przypadku gdy żądamy spełnienia roszczenia majątkowego, oznaczamy wartość przedmiotu sporu;

· oznaczenie daty wymagalności roszczenia – w przypadku pozwu o ochronę dóbr osobistych, datą wymagalności roszczenia będzie dzień wytoczenia powództwa;

· wskazanie faktów, na których Powód (pokrzywdzony) opiera swoje żądanie, a w miarę potrzeby uzasadniających również właściwość sądu.

Ponadto pozew musi czynić zadość warunkom pisma procesowego, a zatem zawierać:

· oznaczenie sądu, do którego jest skierowany;

· imiona i nazwiska lub nazwy stron wraz z oznaczeniem miejsca zamieszkania lub siedziby i adresy stron, a w przypadku, gdy strona jest przedsiębiorcą wpisanym do CEIDG – adres wpisany do CEIDG;

· numer PESEL lub numer NIP powoda będącego osobą fizyczną, zaś w sytuacji gdy powód jest osobą prawną – numer KRS, a w przypadku jego braku – numer z innego właściwego rejestru;

· oznaczenie miejsca zamieszkania lub siedziby i adresy przedstawicielu ustawowych i pełnomocników stron;

· oznaczenie rodzaju pisma tj. wskazanie, że jest to np. „Pozew o ochronę dóbr osobistych”;

· podpis strony albo jej przedstawiciela ustawowego lub pełnomocnika;

· wymienienie załączników.

trzy elegancko ubrane kobiety na spotkaniu biznesowym - sprawy o naruszenie dóbr osobistych - Kancelaria Kordas

Rola adwokata w sprawach o naruszenie dóbr osobistych podlegających ochronie

Wykazanie tego, że w twoim przypadku rzeczywiście doszło do naruszenia dóbr osobistych nie jest rzeczą prostą i wymaga szerokiej wiedzy nie tylko z zakresu ochrony dóbr osobistych podlegających ochronie ale również z zakresu przepisów procedury cywilnej. Po ostatnich nowelizacjach procedury cywilnej bardzo łatwo jest popełnić błąd, który będzie skutkował odrzuceniem lub oddaleniem pozwu. Dlatego też warto skorzystać z pomocy adwokata aby mieć pewność, że pozew w sprawie o naruszenie dóbr osobistych będzie pozbawiony tego rodzaju błędów.

Dobry adwokat od spraw o naruszenie dóbr osobistych Kraków – dlaczego warto wybrać naszą Kancelarię?

Nasza kancelaria posiada wieloletnie doświadczenie w reprezentowaniu Klientów w sprawach o naruszenie dóbr osobistych. Nie warto próbować podejmować samodzielnych prób sporządzenia pozwu i narażać się na ryzyko zwrotu pozwu lub jego oddalenia. Oddaj swoje sprawy w ręce profesjonalistów.

Potrzebujesz pomocy prawnej? Skontaktuj się z nami!

Naruszenie dóbr osobistych – najczęściej zadawane pytania

Czy za negatywną opinię w Internecie można domagać się zadośćuczynienia?

Tak, osoba prawna może domagać się zadośćuczynienia za negatywną opinię – tak wynika z orzecznictwa Sądu Najwyższego.

Czy prawo do życia w czystym środowisku jest prawem osobistym?

Tak. Dla uwzględnienia powództwa o ochronę dóbr osobistych konieczne jest wykazanie przez powoda konkretnego dobra osobistego, które zostało zagrożone lub naruszone oraz konkretnego zachowania strony pozwanej, które to dobro narusza.

Czy prawo do rozwoju kariery sportowej jest dobrem osobistym podlegającym ochronie prawnej na gruncie Kodeksu cywilnego?

Zgodnie z aktualnym orzecznictwem nie istnieje dobro osobiste określone jako „prawo do rozwoju kariery sportowej”.

Kiedy dochodzi do naruszenia dóbr?

Przykładem naruszenia dóbr osobistych może być opublikowane czyjegoś wizerunku bez jego zgody lub rozpowszechnianie nieprawdziwych opinii/informacji o danej osobie, które ją dyskredytują i narażają na utratę zaufania publicznego.

Jak udowodnić naruszenie dóbr osobistych?

Konieczne jest wykazanie bezprawności działania osoby naruszającej dobra osobiste. Bezprawność naruszenia dóbr osobistych oznacza sprzeczność działania naruszyciela z normami prawnymi lub zasadami współżycia społecznego bez względu na winę lub nawet świadomość sprawcy.

Co grozi za naruszenie dóbr osobistych?

Art. 212 k.k. za naruszenie dobrego imienia poprzez pomówienie innej osoby przewiduje dla sprawcy grzywnę, karę ograniczenia albo pozbawienia wolności do roku (§ 1).

Gdzie zgłosić naruszenie?

Miejscowo właściwy jest sąd miejsca zamieszkania lub siedziby pozwanego , ale powództwo można również wytoczyć przed sąd, w którego okręgu działał sprawca lub przed sąd, w którego okręgu to działanie spowodowało zagrożenie lub naruszenie dobra osobistego.

Jak złożyć pozew o naruszenie dóbr osobistych?

Aby skutecznie przygotować pozew o naruszenie dóbr osobistych przede wszystkim zgromadź materiał dowodowy – zarówno dowody w formie np. dokumentów, zdjęć, ale także dane świadków, którzy mogą zeznać na temat naruszenia. Trzeba też pamiętać o tym, że złożenie pozwu o naruszenie dóbr osobistych wiąże się z koniecznością uiszczenia opłaty sądowej – w przypadku roszczeń niemajątkowych (np. żądanie przeprosin) wynosi ona 600 zł, natomiast gdy żądamy zadośćuczynienia lub zapłaty na cel społeczny, wymagana jest opłata stosunkowa, której wysokość wynika z przepisów ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych.